Προφυλασσόμαστε!!! Προσέχουμε τους συνανθρώπους μας!!! Μένουμε Δυνατοί!!! Θα Νικήσουμε!!!

http://5dim-megars.blogspot.com/

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

Δε θέλω να πάω σχολείο!


Μερικές φορές παρουσιάζεται το φαινόμενο άρνησης των παιδιών να πάνε στο σχολείο. Αυτό είναι πολύ συχνό στα παιδιά που πηγαίνουν για πρώτη φορά στο σχολείο. Εκδηλώνεται με κλάματα, πόνους στην κοιλιά, εμετούς, πονοκεφάλους, προσκόλληση στην αγκαλιά της μητέρας και τέλος, άρνηση συνεργασίας με τη δασκάλα ή το δάσκαλο.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να προβληματίζονται δάσκαλοι και γονείς και πολλές φορές να μην ξέρουν πως να την αντιμετωπίσουν.Γι αυτό το λόγο παρουσιάζουμε παρακάτω μερικούς τρόπους αντιμετώπισης για μικρότερα και μεγαλύτερα παιδιά.

Σε ένα μικρότερο παιδί:

• Δείξτε στο παιδί ότι νοιάζεστε γι’αυτό

• Βοηθήστε το να αποχωριστεί ευκολότερα τη μητέρα του, ενθαρρύνοντάς την να μένει λίγη ώρα για κάποιο χρονικό διάστημα, στο προαύλιο του σχολείου

• Βοηθείστε το παιδί να νιώσει άνετα με τους συμμαθητές του, χρησιμοποιώντας το δυναμικό της ομάδας της τάξης, και φροντίστε να δημιουργήσει μια σχέση με κάποιο άλλο παιδί

• Ενθαρρύνετε το παιδί να ενταχθεί στην ομάδα, χωρίς να το μειώνετε ή να το αποπαίρνετε

• Το παιχνίδι με τα άλλα παιδιά θα το βοηθήσει να νιώσει πιο άνετα και θα αποκτήσει κάποια εμπιστοσύνη στον εαυτό το

• Αν θελήσει να επικοινωνήσει με το σπίτι τηλεφωνικά, διευκολύνετέ το

• Φροντίστε όσο κρατάει το πρόβλημα να μην είστε πολύ απαιτητικοί μαζί του, έχοντας υπόψιν σας, ότι είναι πιο σημαντικό να παραμείνει το παιδί στην τάξη, παρά να κάνει τα μαθήματά του

• Μην το φορτώσετε με σχολικές υποχρεώσεις και μην έχετε απαιτήσεις για σχολική επίδοση

• Αν το παιδί δεν έρθει σχολείο, φροντίστε, αν είναι δυνατόν, να επικοινωνήσετε μαζί του, εκδηλώνοντάς του το ενδιαφέρον σας. Ακόμα, μπορείτε να παροτρύνετε μερικούς συμμαθητές του να κάνουν το ίδιο.

Σ’ένα μεγαλύτερο παιδί:

• Προσπαθήστε να καταλάβετε, συζητώντας με το παιδί, τα αίτια που του προκαλούν ανησυχία, ή άγχος (π.χ. η αλλαγή του δασκάλου, κάποια αρρώστια στην οικογένεια, ο αποχωρισμός από ένα σημαντικό στη ζωή του παιδιού πρόσωπο).

• Συζητήστε με τους γονείς του τις πιθανές αιτίες, κι εξηγήστε τους ότι:

• δεν είναι ένδειξη αδιαφορίας, ή τεμπελιάς του παιδιού

• Μια αλλαγή σχολείου –ιδίως σ’αυτήν τη φάση- δεν βοηθάει, γιατί το πρόβλημα μπορεί να εμφανιστεί και στο άλλο σχολείο

• Η επιστροφή στο σχολείο μπορεί να γίνει σταδιακά (στην αρχή μπορεί να το συνοδεύει η μητέρα, ή και ο πατέρας, κι αργότερα κάποιο άλλο φιλικό πρόσωπο)

• Ακόμα κι αν το παιδί απουσιάζει απ’ το σχολείο για αρκετό χρονικό διάστημα, ο πρωταρχικός στόχος είναι να επιστρέψει και να παραμείνει στο χώρο του σχολείου. Επομένως, η σχολική του επίδοση σ’αυτή τη φάση είναι δευτερεύουσας σημασίας.
iatronet.gr

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ. ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ.

Κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα κατά του αναλφαβητισμού.
Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η UNESCO , οι αναλφάβητοι ενήλικες ανέρχονται σε 793 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Ακόμα, περίπου, 67 εκατομμύρια παιδιά σχολικής ηλικίας δεν παρακολουθούν μαθήματα πρωτοβάθμιας και 72 εκατομμύρια έφηβοι μαθήματα δευτεροβάθμιας εκπ/σης.
Το μεγαλύτερο ποσοστό αναλφάβητων βρίσκεται στις χώρες της Δυτικής Αφρικής.
Ο αναλφαβητισμός είναι ντροπή για το σύγχρονο κόσμο και οι κυβερνήσεις όλων των αναπτυγμένων χωρών θα πρέπει να διαθέσουν όλους εκείνους τους ανθρώπινους και υλικούς πόρους που χρειάζονται για να εκλείψει το φαινόμενο αυτό.
Υ.Γ. Αναλφαβητισμός είναι η παντελής άγνοια γραφής και ανάγνωσης ενώ αναλφάβητος είναι αυτός που δε γνωρίζει καθόλου ανάγνωση και γραφή.