«Αναζητώντας τη χαμένη άνοιξη»

Είναι παραμονή  Πρωτοχρονιάς. Όπως κάθε χρόνο όλες οι εποχές και οι μήνες πήγαινουν στο σπίτι του παλιού χρόνου  για να τον αποχαιρετίσουν. Eίναι όμως ανήσυχοι γιατί για δεύτερη χρονιά η άνοιξη και οι μήνες της δεν έχουν έρθει! Ο παλιός ο χρόνος είναι πολύ προβληματισμένος....

-Πρέπει να έχει συμβεί κάτι σοβαρό. Πρέπει να βρεθεί η άνοιξη. Οι άνθρωποι υποφέρουν από τις βροχές, τα χιόνια, τη ζέστη.... Οι αγρότες δεν μπορούν να σπείρουν μες στις λάσπες.  Πλημμυρίζουν τα ποτάμια από τα νερά της βροχής και τα καμένα δάση δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα νερά της. Τα αποδημητικά πουλιά αποφάσισαν να μην ξανάρθουν αν είναι μόνο για το καλοκαίρι και τα άγρια ζώα αργούν να ξυπνήσουν από τη χειμερία νάρκη. Όσο  καλές κι αν είστε όλες, εποχές μου, η άνοιξη, ωωωω η άνοιξη.....

-Γιατί πατέρα χρόνε, τι παράπονο έχεις από εμάς; είπαν οι εποχές.

-Κανένα παράπονο παιδιά μου, αλλά η άνοιξη, είναι γεμάτη χρώματα και αρώματα λουλουδιών. Όλοι είναι χαρουμενοι και ευτυχισμένοι, όταν έρχεται η άνοιξη. Πρέπει να τη βρούμε πριν έρθει ο νέος χρόνος.

 Έφυγαν όλοι από το σπίτι ψάχνοντας παντού. Ρωτούσαν τα πουλιά, ρωτούσαν τα ποτάμια. Πάνω στα βουνά, μέσα στις σπηλιές... Ώσπου σε μια βαθιά σπηλιά τη βρήκαν. Άρρωστη, ταλαίπωρη...με δυσκολία άνοιξε τα μάτια της να τους κοιτάξει.

-Επιτέλους σε βρήκαμε! Πρέπει να έρθεις μαζί μας άνοιξη. Οι άνθρωποι και τα ζώα σε χρειάζονται. Κινδυνεύει όλος ο πλανήτης. Πρέπει να δώσεις ξανά τη χαρά σε όλους.

-Είμαι τόσο απογοητευμένη από τους ανθρώπους. Γιατί πρέπει εγώ να κάνω κάτι γι'αυτούς αφού αυτοί δε σκέφτονται όχι μόνο εμένα αλλά ούτε τον πλανήτη μας, τη γη μας, που πάνω σ'αυτόν ζουν αυτοί και τα παιδιά τους. Τόσο δύσκολο είναι να κάνουν ανακύκλωση,που έχουμε γεμίσει από σκουπίδια; Τόσο δύσκολο είναι να μη σπαταλούν  ενέργεια, να μην καίνε τα δάση; Δε βλέπουν τι γίνεται γύρω τους; Οι πάγοι λιώνουν από το δυνατό ήλιο. Ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας. Χάνονται νησιά κάτω από το νερό. Πότε θα ανησυχήσουν; Όταν το νερό είναι έξω από το σπίτι τους; Τότε όμως θα είναι αργά και κανείς δε θα μπορεί να τους βοηθήσει.

Καίνε τα δάση για να φτιάξουν σπίτια,τόοοσα σπίτια. Τα δέντρα όμως έχουν μια αποστολή! Δίνουν οξυγόνο για να αναπνέουν οι άνθρωποι. Δίνουν δροσιά κάτω από τη σκιά τους. Συγρατούν τα νερά της βροχής.  Οι άνθρωποι όμως αδιαφορούν. Κάθε καλοκαίρι η αφόρητη ζέστη και η μόλυνση από τα καυσαέρια, δυσκολεύει την αναπνοή τους αλλά αυτοί συνεχίζουν να χρησιμοποιούν μόνο το αυτοκίνητο. Τόση αδιαφορία πια! Όλα γύρω τους μαυρίζουν από το νέφος....και τώρα άρχισαν να ανησυχούν που κρύφτηκα, που χάθηκαν τα χρώματα της άνοιξης...! Όταν όλα θα χαθούν τότε τι θα κάνουν;

- Πες μας άνοιξη τι θες να κάνουμε για να σε βοηθήσουμε. Δεν μπορούμε να σε βλέπουμε τόσο μελαγχολική!

- Να μάθετε στους ανθρώπους να προσέχουν τη γη μας και να σταματήσουν να ψάχνουν για ζωή σε άλλους πλανήτες....

Γύρισαν λοιπόν όλες οι εποχές στο σπίτι του παλιού του χρόνου. Όλοι ήταν χαρούμενοι με την επιστροφή της άνοιξης, έπρεπε όμως να τηρήσουν την υπόσχεσή τους και να τη βοηθήσουν.

 Πώς θα κάνουν όμως τους ανθρώπους να αλλάξουν τρόπο ζωής; Ο χειμώνας σκέφτηκε να τους τιμωρήσουν με πολύ χιόνι και το φθινόπωρο με πολλή βροχή. Ο παλιός χρόνος όμως τους είπε ότι οι άνθρωποι ήδη έχουν καταδικάσει τον εαυτό τους, αν συνεχίσουν έτσι. Δε βοηθά σε τίποτα η τιμωρία αυτή. Το καλοκαίρι πρότεινε να καλέσουν τους πολιτικούς, τους ηγέτες όλων των κρατών και όλοι μαζί να βρουν μια λύση. Η άνοιξη όμως δε συμφώνησε. Οι πολιτικοί είναι αυτοί που ξεκίνησαν την καταστροφή. Με τα εργοστάσια και την ανάγκη για περισσότερο πλούτο. Μόνο για τα λεφτά νοιάζονται.

-Μία είναι λοιπόν η λύση και ίσως υπάρχει ελπίδα σε αυτήν, είπε η άνοιξη. Να πείσουμε τα παιδιά. Να τους εξηγήσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Τα παιδιά είναι το μέλλον αυτού του πλανήτη. Για να μη ζήσουν χειρότερα από τώρα,πρέπει να μάθουν να σέβονται το περιβάλλον για να τα σέβεται κι αυτό. Πρέπει από μικρά να μάθουν στην ανακύκλωση και στην  εξοικονόμηση ενέργειας.

Μόνο τα παιδιά μπορούν  να μάθουν. Μόνο τα παιδιά μπορούν να σώσουν τον πλανήτη μας. Τρέξτε στα σχολεία, μορφώστε τα...! Πρέπει να ξέρουν. Πρόκειται για το μέλλον τους!

                              Παραμύθια για το περιβάλλον από τους μαθητές του Δ2