Η ταινία γυρίστηκε το 1999. Πιστή στην πραγματικότητα (βασίζεται άλλωστε σε αληθινή ιστορία), δεν τελειώνει με "επαίνους" αλλά τονίζει την εμπιστοσύνη στην αξία των ανθρώπινων σχέσεων και στην αξία της θέλησης. Υπόθεση: Ο Άρης Σιούτης διορίζεται δάσκαλος στην έκτη τάξη ενός δημόσιου σχολείου της Αθήνας και ανακαλύπτει ότι ένας από τους μαθητές του, ο Λευτέρης Μουρατίδης, είναι σχεδόν αναλφάβητος και απομονωμένος από τους συμμαθητές του. Αποφασίζει να βοηθήσει το παιδί να βγει από το αδιέξοδο, όμως αντιμετωπίζει πολλαπλά εμπόδια: οι συνάδελφοί του είναι ηττοπαθείς και δεν πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει κάτι, ο ίδιος ο Λευτέρης δύσπιστος, οι γονείς του δεν είναι πολύ συνεργάσιμοι, ενώ και η συμπεριφορά των υπόλοιπων παιδιών δεν είναι πάντοτε φιλική απέναντι στο Λευτέρη...
Η συγκεκριμένη ταινία μας αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση και γεννά μέσα μας αμείλικτα ερωτήματα σχετικά με την εκπαιδευτική διαδικασία που ακολουθείται δυστυχώς ακόμα και σήμερα σε πολλά σχολεία.Ας προβληματιστούμε και ας σκεφτούμε ότι πρέπει να αποβάλλουμε από το σχολείο πρακτικές όπως η περιθωριοποίηση, η απόρριψη, η υποτίμηση, η παραμέληση, η κοινωνική προκατάληψη και ο κοινωνικός δαρβινισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου