Όπως η μαργαρίτα που ανθίζει έτσι και τα παιδιά ανοίγουν τα πέταλα τους στον κόσμο.
Κάθε πέταλο και ένα συναίσθημα που γεννιέται...
Η κοινωνική συναίσθηση γεννιέται όταν μαθαίνουμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του άλλου, να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες, τις χαρές και τις σιωπές του. Τα παιδιά φτιάχνοντας αυτές τις μαργαρίτες ήρθαν στη θέση να συζητήσουν και να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα τα δικά τους αλλά και των άλλων συμμαθητών τους.
Είναι φυσιολογικό τόσο να νιώθω ευτυχία, αλλά και λύπη . Οπως επίσης είναι φυσιολογικό ο άλλος να νιώσει απογοήτευση ή και θυμό. Θα είμαι σε θέση να το αναγνωρίσω και να δείξω κατανόηση στην κατάσταση αυτή.
Με το βιβλίο «Ανθίζουμε μαζί» ανακαλύπτουμε πως η ευθύνη δεν είναι βάρος, αλλά μια κοινή ρίζα που μας ενώνει και μας βοηθά να μεγαλώνουμε πιο ανθρώπινα.
Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι πράγματι κατασκευασμένοι διαφορετικοί, χαμογελούν με την ψυχή τους, προσφέρουν με την καρδιά τους.
Για να προσφέρουμε όμως πρώτα έχουμε γνωρίσει και αναγνωρίσει τι χρειάζεται να προσφέρουμε.
Ο κόσμος αλλάζει όταν αλλάζουμε εμείς!!!
Το παραπάνω πρόγραμμα υλοποιήθηκε από το ΣΤ' 2 στα πλαίσια του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων.









