φλογέρα και παράδοση

Απο τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα η φλογέρα αγαπήθηκε περισσότερο απο τους κατοίκους της ηπειρωτικής χώρας. Τα δάση και τα βουνά με τους ανοιχτούς ορίζοντες ενέπνευσαν τους ανθρώπους να εκφραστούν μέσω αυτού του μικρού οργάνου.

Αν προσπαθήσουμε να σκεφτούμε τους λόγους που συνέβαλαν σε αυτό τότε καταλαβαίνουμε ότι η μορφολογία του εδάφους παίζει τον πρώτο ρόλο. Βάζοντας τον εαυτό μας στην θέση του βοσκού που ξεκινάει με το κοπάδι του να ανηφορίζει στον λόφο της βοσκής , αντιλαμβανόμαστε οτι αν θέλουμε να κουβαλήσουμε μαζί μας ένα όργανο τότε αυτό πρέπει να είναι μικρό και ελαφρύ. 

Η φλογέρα συντρόφεψε τους μοναχικούς ανθρώπους στις ώρες της ανάπαυλας. Η αίσθηση ότι παίζεις μόνο για τον εαυτό σου σου δίνει αυτομάτως το δικαίωμα να παίζεις ότι θέλεις , ότι σου έρθει στο κεφάλι σου εκείνη τη στιγμή. Αυτό στην μουσική ορολογία ονομάζεται αυτοσχεδιασμός.
Οι αυτοσχέδιες μελωδίες δεν συνοδεύονται από λόγια, δεν θα τα λέγαμε τραγούδια.
Είναι αυτό που αποκαλούμε καθαρή μουσική.
Με την πάροδο των χρόνων η φλογέρα εντάχθηκε και αυτή σε παραδοσιακά μουσικά σχήματα παίζοντας συνοδευτικό ρόλο και δίνοντας το ιδιαίτερο χρώμα στην μουσική. Η φλογέρα της παραδοσιακής μας μουσικής πάντα με τον πολύ γλυκό και τρυφερό της ήχο μόνο αισθήματα γαλήνης και περισυλλογής μας προκαλεί. Ακούγοντάς την το μυαλό μας ταξιδεύει στον φυσικό της χώρο που ήταν πάντα και θα είναι ο χώρος της ελληνικής ηπαίθρου.