Τα παιδιά του Στ3' γράφουν για το αγαπημένο τους άθλημα!

Αγαπώ τη ρυθμική γυμναστική και έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

Ξεκίνησα τη ρυθμική στην ηλικία των τεσσάρων ετών και τον πρωταθλητισμό στην ηλικία των οκτώ. Από τότε έχω λάβει μέρος σε τρία πανελλήνια πρωταθλήματα και σε πολλά διεθνή meeting που έχουν την έγκριση της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας( ΕΓΟ)

Πριν από κάθε αγώνα χρειάζεται να έχει γίνει πάρα πολύ καλή προετοιμασία. Για να τελειοποιηθεί ένα πρόγραμμα χρειάζονται αρκετές ώρες προπόνησης. Αυτό το άθλημα μού έχει αφήσει πάρα πολλές διαφορετικές εμπειρίες, άλλες χαρούμενες και άλλες όχι και τόσο. Αυτό είναι το ωραίο, το ότι δε σου αφήνει τις ίδιες αναμνήσεις!

Σε κάθε αγώνα, εκτός από τη σωματική προετοιμασία που πρέπει να έχω κάνει, χρειάζεται και η ψυχολογική προετοιμασία στην οποία με βοηθούν οι γονείς μου και οι προπονήτριές μου.

Πριν την είσοδό μου στο αγωνιστικό ταπί υπάρχουν πολλά συναισθήματα μέσα μου. Η χαρά, το άγχος και η αγωνία είναι το πιο δυνατά. Χαρά, επειδή η προσπάθεια τόσων μηνών θα φανεί, αλλά και άγχος και αγωνία, γιατί μπορεί με ένα λάθος βήμα, με μία λάθος κίνηση, μία ατυχία (π.χ. να φύγει το όργανο μέσα από τα χέρια), σε 1 λεπτό και 30 δεύτερα που έχω για το κάθε πρόγραμμα, να πάει "στράφι" η προετοιμασία τόσων μηνών.

Τα όργανα που χρησιμοποιώ στην κατηγορία μου είναι τέσσερα. Αυτά είναι: οι κορύνες, το στεφάνι, η μπάλα και το σχοινάκι. Σε λίγο καιρό που θα αλλάξω κατηγορία θα βγει η μπάλα και θα αντικατασταθεί από την κορδέλα.

Όταν μπαίνω στο ταπί, προσπαθώ να ξεχνάω όλα τ'άλλα. Το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να συγκεντρωθώ.Είναι πολύ δύσκολο, δεν μπορώ να το αρνηθώ αυτό, αλλά το αγαπάω πάρα πολύ και δεν πρόκειται να το παρατήσω!

Αγλαΐα Παπαπανούση